“When you wish upon a star, your dreams come true”
– Japie Krekel
Herinner jij je nog mijn vakantie in Zuid-Frankrijk deze zomer?
In de blogpost ‘ik ga op reis en ik maak mee…(deel 1)’ kon je al lezen hoe mijn vriend en ik onze eerste avond aan de côte d’Azur spendeerde met de veel te lekkere wijn onder de magische sterrenhemel op een steenworp van de aanspoelende golven.
Ik spotte toen een vallende ster, en deed een wens – natuurlijk – maar wilde die nog niet aan jou verklappen – ah, nee. Dan komt die niet uit!
En gelukkig heb ik het niet verklapt, want die wens is uitgekomen!
Benieuwd? Lees dan vooral verder, want nu kan ik met een gerust hart dat geheimpje delen…
Na een urenlange autorit – karaokestyle, want is there any other way? – kwamen we in de late namiddag aan op onze campingplaats, waar het op dat moment 40 graden was! En om het helemaal af te maken, had ik bij het boeken van de camping gevraagd om een plaatsje zo dicht mogelijk aan de zee – hoe romantisch zou je denken.
Dat dacht ik ook.
Maar, waar ik niet bij stil had gestaan was dat ‘zo dicht mogelijk bij de zee’ eigenlijk wil zeggen, ‘geen bomen’.
Vertaling: geen schaduw.
Dapper stelden we al zwetend en puffend de tent op terwijl onze watervoorraad voor de hele week erdoor vloog. Uiteindelijk klaarden we samen de klus, #teamwork, en was het tijd om te genieten. We haastten ons naar de zee voor de welkome en welverdiende afkoeling. Pas toen we écht omvielen van de honger, keerden we terug.
Ik kan me nu niet meer herinneren wat ik die avond klaarmaakte, maar het smaakte perfect samen met een rosé wijntje. Onder het genot van die fles rosé – en de volgende…en de volgende – lieten we ons gewillig meevoeren in de afkoeling van de avond, het einde van een hete dag en het verschijnen van de prachtige sterrenhemel.
We zaten allebei naast elkaar in gammele campingstoeltjes in stilte de hemel af te speuren naar vallende sterren. Het enige geluid dat we hoorden was dat van de aanspoelende golven en de zingende krekels, die weer een prachtige dag voorspelde.
Het was geweldig. Het was perfect.
Opeens schoten mijn vriend en ik tegelijk recht ‘JA! Daar!’. Ik verslikt me zelfs een beetje in een slok wijn voordat ik mijn ogen dichtdeed om een wens te doen.
Toen ik ze terug opendeed en naar hem omkeek, zat hij me al met een gelukkigzalige glimlach aan te kijken. ‘Heb jij ook een wens gedaan?’ vroeg hij
‘Natuurlijk, jij?’
‘Natuurlijk’ hij knipoogde liefdevol: ‘Heb je gewenst wat ik ook gewenst heb?’
‘Als jij gewenst hebt dat ik denk dat je gewenst hebt wel, ja’
Hij leunde dichter naar me toe, kuste me intens – de rosé smaakte nóg lekkerder aan zijn lippen – en bevestigde zo mijn vermoeden.
Ik zette mijn glas wijn op tafel – hét teken – en verplaatste me van mijn gammele campingstoeltje naar zijn schoot om daar de kus verder te zetten. Zijn handen gleden gretig over mijn lichaam en het duurde niet lang voor hij mijn weinige kleding uit had gefutseld.
Wat er nadien gebeurde kan ik alleen maar omschrijven als een liefdesscène uit een romantische film of boek. Zo’n scène waarin de liefde passioneel en eindeloos bedreven wordt op een zwoele zomeravond met de zoute zee en fonkelende sterren als enige getuigen. Geen andere levende ziel te bespeuren op dat kleine plekje paradijs op aarde.
Die avond wenste wij dezelfde wens aan dezelfde ster op hetzelfde moment.
Die avond zal ik om zovele redenen nooit meer vergeten.
Die avond is onze wens uitgekomen.
Die avond begon niet alleen onze vakantie, maar ook ons avontuur, met zijn drietjes. Alleen wisten we dat toen nog niet.
X,
Gussie
Ps: De krekel heeft altijd gelijk.
over mij
Hoi, ik ben Gussie, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.
Gussie in wonderland 