Birthday girl

“I closed my eyes and made a wish for the future”

Mijn vorig blogpost schreef ik in horten en stoten met tranen in mijn ogen. Deze schrijf ik met een buik vol smurfentaart en een bewegende baby.

Het leven lijkt op dit moment te bestaan uit extremen en tegengestelden waarbij ik steeds afwisselend naar beide kanten geslingerd word.

Tranen van geluk vloeien over in tranen van verdriet, het snikken wordt onderbroken door een glimlach en de handen die de tranen van mijn gezicht vegen, aaien nadien liefdevol over mijn beginnend babybuikje.

Het is een verwarrende tijd.

Maar ik doe mijn best om tussen het gemis, verdriet, hormonen, coronamaatregelen en feestdagendrukte, toch te blijven genieten. En soms zit geluk in de kleinste dingen.

Zo ging ik op de ochtend van mijn verjaardag naar de kapper. Ik kan me geen beter moment voorstellen om mezelf een nieuwe look cadeau te doen – behalve misschien na een break-up, maar daar heb ik nu gelukkig niet mee te maken. Integendeel! – Het is één van de deugden van het leven om je haar te laten wassen door een professional en te laten verwennen met de heerlijk geurende producten. Om nog maar te zwijgen van het ultrazachte haar als eindresultaat.

Een lekker stukje smurfentaart eten, is daar een ander mooi voorbeeld van – Toegegeven, het waren er twee…Oké, vier! Ik ben zwanger, don’t judge me!

Even leek het een verjaardag in mineur te worden toen duidelijk was dat mijn vriend het he-le-maal vergeten was.
Enfin, hij beweerd dat hij zich ‘van datum vergist had’ en ‘dacht dat het de volgende dag pas was’.
Ondertussen heb hem vergeven en wanneer ik naar het prachtige boeket bloemen kijk dat op de tafel staat te pronken, kan ik er zelfs om lachen. De paniek op zijn gezicht toen ik met tranen in mijn ogen – again, I blame the hormones – aan hem vroeg of hij niets vergeten was, zal ik me nog lang blijven herinneren.

Met een nieuwe look, lekkere taart, enkele tranen, veel lachen en een beetje gemis, bleek het weer een typische dag gevuld met alle emoties die er bestaan. I count my blessings, noem het al bij al een geslaagde verjaardag en kijk uit naar de nieuwe ervaringen die bij deze leeftijd komen kijken.

Nu ben ik officieel op de leeftijd waarop ik voor het eerst ons zoontje in mijn armen zal kunnen houden en officieel de titel ‘mama’ ga mogen dragen.

X,
Gussie

Ps: De kat op de foto is super cute, maar helaas niet mijn super cutie. De foto is de blikvanger van deze blog omdat ik het een geweldig foto vind – obviously #catsstardustandmagic – maar vooral omdat de taart op was voordat ik er een foto van kon nemen.

over mij

Hoi, ik ben Gussie, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.