“Be careful what you wish for”
Ondertussen is het 23 weken geleden sinds ik bezopen naar de sterren lag te kijken en 21 weken geleden sinds mijn laatste wijntje – but who’s counting.
Na wat ik alleen maar kan omschrijven als DE BESTE VAKANTIE OOIT, kwamen we gelukkig en voldaan terug thuis.
Maar op mijn eerste werkdag werd ik opeens misselijk.
’s Middags ging ik naar huis om een corona zelftest te doen, voor de zekerheid. Het stokje kriebelde in mijn neus toen ik het 5 keer ronddraaide, zoals op de instructies aangegeven stond. De tranen sprongen in mijn ogen en ik had het gevoel alsof ik moest niezen, waardoor ik een belachelijk gezicht trok blijkbaar. Mijn vriend stond me alleszins onbeschaamd uit te lachen.
De test was negatief, geen corona.
Ik twijfelde. Er was toch iéts aan de hand.
In de badkamer lag nog een ongebruikte zwangerschapstest – het zal toch niet….Zou het?
Onhandig scheurde ik het plastiekje open, haalde de blauwe dop van het staafje en probeerde zo goed mogelijk op het witte ‘sponsje’ te mikken tijdens het plassen. Dat viel nog niet mee!
Terwijl ik mijn handen stond te wassen en mijn vriend net de badkamer binnenkwam met de stofzuiger, zag ik een tweede streepje verschijnen.
De test was positief!
Verbaasd zwaaide ik met het staafje voor zijn neus ‘een streepje! een streepje!’, maar hij verstond me niet door het lawaai van de stofzuiger en zag niet waar ik mee stond te zwaaien.
Hij pakte mijn hand en hield die stil om te kijken wat ik vasthad en keek me vragend aan.
‘Een streepje!’ herhaalde ik zenuwachtig ‘het is gelukt’. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en de lichtjes in zijn ogen fonkelden fel. Hij liet mijn hand los, legde zijn hand op mijn rug en trok me tegen zich aan: ‘eindelijk’. Met de stofzuiger in zijn ene hand en mij in zijn andere, voelde ik het geluk in zijn kus.
Dat streepje is ondertussen al uitgegroeid tot beginnende bolle babybuik met een waslijst aan ‘dieetvoorschriften’. Zo komt het dus, dat ik tijdens de feestdagen ‘nee’ moest zeggen tegen de chocomousse en champagne – eigen schuld, dikke bult (letterlijk dan).
X,
Gussie
ps: het voelt een beetje alsof er een visje rondzwemt in mijn buik. Soms zijn de bewegingen zelfs zichtbaar. Heel speciaal!
over mij
Hoi, ik ben Gussie, genieter van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 7 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.
Gussie in wonderland 