Too good to go

“What did YOU do to save the world today?”

Vroeger toen ik mijn bord niet wilde leegeten, zeiden ze thuis altijd ‘die arme kindjes in Afrika…’

Je kent het vast wel, dat riedeltje. Het ouderwetse trucje om zo’n groot schuldgevoel te creëren omdat ik mijn eten niet wilde opeten en een ander kindje stierf van de honger en blij zou zijn met wat ik op mijn bord had liggen. Zodat ik uiteindelijk tóch mijn bord zou leegeten.

Ik weet niet of het trucje bij jou werkte? Maar bij mij dus niet. Niet omdat ik zo’n moeilijke eter ben, maar omdat ik het HAAT om mezelf te overeten. Vroeger al en nu nog steeds. Een verschrikkelijk gevoel vind ik het.

Je buik staat helemaal gespannen en opgeblazen en voelt alsof die ieder moment kan ontploffen. Je broeksriem spant helemaal en je kan niet anders dan de knop van je broek openzetten. Je begint te zweten, voelt het eten zitten tot vanboven in je keel, bent mottig en lui en wil het liefst van al nooit meer bewegen. Alsof al het leven uit je is gezogen.

Nee, dank u. Ik eet liever gewoon genoeg en daarmee klaar. Dat ik hierdoor altijd een half bord terugstuur in een brasserie of restaurant, is frustrerend. Maar even serieus, die porties van tegenwoordig?

Deze week nog ben ik lekker gaan uit eten. Bij het afruimen deelde de serveerster me vriendelijk mee dat ‘naar de hoeveelheid gezien die ik gegeten had, het zeker was toegestaan om de volgende keer de kinderportie te bestellen’ – Hashtag true story

Ik bedankte haar voor de tip en verzekerde haar dat ik het wél heel lekker vond, maar inderdaad niet meer kon opeten.

Soms, heel soms, durf ik een ‘restorestje’ vragen. Maar in dit geval durfde ik niet meer.

Het gebeurt vaak dat ik een voorgerecht bestel als hoofdgerecht of inderdaad uit de kindermenu bestel. Waarom? Omdat ik tóch graag mijn bord leeg eet. Ik verspil absoluut niet graag eten. Niet per se voor die arme kindjes in Afrika, maar gewoon uit respect voor de natuur.

Verspilling is iets waar we inderdaad vanaf moeten. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Sommige mensen eten zich ziek zodat er ‘toch maar niets verspilt wordt’ en andere mensen proberen hun porties aan te passen. En we zijn allemaal goed bezig!

Daarom kan ik een app als ‘toogoodtogo’ alleen maar toejuichen!

De app om voedselverspilling tegen te gaan.

Sinds deze week kan ik met veel trots zeggen dat ik er ook gebruik van maak en al één maaltijd heb gered van de vuilnisbak.

Allez, het is te zeggen…maaltijd…

Ik heb 7 donuts gered van de vuilnisbak.

Maar, hé! Het is een begin!

En wie weet wat (of wie) ik volgende week zal redden?

X,
Gussie

ps: Ik word niet gesponsord door de app om reclame te maken, maar ben gewoon oprecht blij met de donuts en hoe makkelijk het tegenwoordig is om een goede daad voor de planeet te doen.

pps: Mochten de eigenaars/makers van de app ‘toogoodtogo’ deze blog lezen en me willen sponsoren, ben ik zeker geïnteresseerd! Vooral als het te maken heeft met donuts.

over mij

Hoi, ik ben Gussie, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.