“Un verre de vin, c’est bon pour la santé...le reste de la bouteille, c’est bon pour le moral”
Thuiskomen, zo voelt het hier aan de ardêche. We draaien de camping op en spotten direct een leeg plekje aan het water. Daar! Misschien is dat onze plek! Dat zou geweldig zijn. Of daar! Gezellig onder die wilgenboom! Of ginder in het hoekje!
We besluiten dat alle plekjes er even goed uitzien en zijn benieuwd naar ons stekje voor de komende acht nachten…
Bonjour! Met mijn beste Frans probeer ik ons aan de receptie aan te melden. Een vriendelijke, jonge kerel helpt me verder. Het is de eerste keer dat ik hem hier zie. Mijn Frans is niet goed genoeg om een heel gesprek aan te gaan, zijn Engels is dan weer te slecht om op die manier te communiceren en aangezien we allebei ook geen gebarentaal kennen, sta ik stilletjes te wachten terwijl hij de reservatie nakijkt.
PLUNG!
PLUNG!
PLUNG!
Ik hoor de computer keer op keer een foutmelding geven vanachter de balie en zie hem nerveus beginnen schuiven op zijn stoel. Hij kijkt me snel aan en geeft me een vluchtige, niet gerustellende glimlach.
Uiteindelijk zegt hij wat er aan de hand is: bij het maken van de reservatie zijn ze blijkbaar vergeten een plekje aan ons toe te kennen en nu is de camping volgeboekt.
Nu zijn ALLE campings volgeboekt.
Maar hij gaat zoeken naar een oplossing. Ik mag het hopen. Maar ik ben de kwaadste niet, dus probeer hem gerust te stellen in mijn beste Frans dat het oké is als hij een oplossing kan vinden en om hem even tijd te geven, ga ik wel buiten wachten.
Een kwartiertje later komt hij naar ons toe met twee opties. Ofwel nemen we een plekje dat nog vrij is, maar normaal gezien gebruikt wordt voor mensen die rondtrekken en niet lang blijven, want dat plekje staat vol in de zon. Het is hier 33°c, dus dat zien we niet echt zitten.
De andere oplossing is één nachtje slapen op de plek net achter de camping en morgen verhuizen naar een definitieve, goede plek. We hebben dan zelfs de keuze uit drie plekken. Ik kies de plek het dichtst bij het toilet en lekker in de schaduw van twee grote bomen. Hij legt die plek nu direct vast in het reservatiesysteem.
We bedanken de kerel voor het zoeken naar een oplossing en volgen hem naar het plekje net achter de camping…
Daar waar de containers staan, blijkbaar…
Mijn vriend en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach – er moet toch ook altijd wel iets zijn, hé!
We stellen onze tent zo ver mogelijk van de containers op, eten een Aïki en doen dan een fles wijn open – what else to do als je op het stort overnacht. Het is een lekkere rosé met een verrassend fruitige smaak. Niet zoet, niet droog, gewoon heel fruitig. Ik ben natuurlijk niet echt een wijnkenner, maar lusten doe ik deze wel.
Een tweede fles wijn volgt snel en we lachen ons te pletter, tot ik te hard lach – oh ow, ik moet dringend naar het toilet! Wat op een camping dus zoveel betekend als, eerst nog 10 minuten wandelen en de wc-rol niet vergeten.
Met een nieuwe fles wijn en een wc-rol strompelen we al lachend en gierend in het donker de camping over. Tot er opeens een camionnetje midden op de pad opdoemt. Als echte verdedigingsninja die ik ben, steek ik beide handen naar voren en roep: pas op! Hier staat iets!
Uit de schaduw naast het busje doemt nu ook ineens een hippie op, in een shortje met dreads tot op zijn hielen. Hij start een heel gesprek waarin ik de woordjes: la voiture en voler versta. Versta, maar niet begrijp.
Ik schiet in de lach: quoi? Je ne comprends pas.
Er volgen nog meer woordjes die ik niet begrijp en na een heel verwarrend gesprek, besluit ik gewoon weg te wandelen met de wijze woorden: bonsoir monsieur, je dois faire de pipi.
We steken de Franse hippie en het busje voorbij en strompelen verder richting de toiletten met een halve fles wijn en een wc-rol. Achter ons hoor ik een vrouwenstem iets roepen en versta ‘bouteille’
Ik draai me om naar de vrouw en lach schuldbewust met de fles wijn in mijn rechterhand.
‘Ah! Ça tu comprends!’ Lacht ze terug.
‘Oui, oui. Bouteille, je comprends très bien!’
X,
Gussie
Ps: ‘voler’ wil blijkbaar zeggen ‘stelen’.
over mij
Hoi, ik ben Gussie, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.
Gussie in wonderland 