Ik ga op reis en ik maak mee…(deel 1)

“It’s less what the eye sees and more what the soul feels”

EINDELIJK is het zo ver! We kunnen weer op vakantie gaan! Drie keer hoera!

En het zou geen vakantie zijn, zonder (weer) iets mee te maken…

‘Een goede voorbereiding is het halve werk’ zeggen ze wel eens. Geen idee wie ‘ze’ zijn, de mensheid veronderstel ik, maar ze zeggen nogal veel. En soms, heel soms, luister ik.

Dus met de campings op voorhand gereserveerd te hebben, lijstjes (heel veel lijstjes) en de avond voor vertrek een goed gevulde auto gebaseerd op die vele lijstjes, dacht ik ‘laat maar komen die Franse zon, wij zijn er helemaal klaar voor!’

Misschien was ik daardoor overmoedig, misschien was het de vakantiestemming waarin ik me bevond of misschien was het omdat het al veel te lang geleden is dat ik naar een ‘feestje’ kon, we zullen het wellicht nooit weten, maar toen we de avond voor vertrek werden uitgenodigd op een housewarming zijn we, na lang twijfelen, tóch gegaan.

Je kent het vast wel, van die avonden waarop je niet per se veel zin hebt om nog ergens naartoe te gaan, maar je gaat tóch. ‘We gaan eventjes goedendag zeggen en dan zijn we terug weg’ of ‘we gaan wel effe zien, maar niet te lang, want we moeten morgen vroeg vertrekken’. Met andere woorden jezelf verplichten om ergens naartoe te gaan, om een reden die voor mij niet echt duidelijk is, terwijl je niet echt veel zin hebt om uit je zetel te komen.

MAAR…dat zijn ook de avondjes die serieus uit de hand kunnen lopen, gek genoeg. En ik wéét dat! Ik ben me bewust van het gevaar! Toch laat ik me iedere keer vangen. Dus ook vorige zaterdag, toen we ‘maar even gingen zien’ en uiteindelijk om 5 uur s’ochtends (!) in ons bed belanden, terwijl we de dag nadien op vakantie vertrokken met minstens 8uur rijden in het verschiet.

Gelukkig heb ik geen katers, nooit. Yes, I am a very lucky girl! Dus toen mijn vriend na twee uurtjes rijden groen begon uit te slaan, heb ik het stuur wijselijk overgenomen. Al cruisend over de route du soleil met een snurkende vriend naast mij, de muziek vollenbak en het zonnetje dat steeds harder begon te schijnen, ging ik de palmbomen aan de middellandse zee tegemoed.

Eerste bestemming, Var, aan de Côte d’Azur.

Juist ja, diegenen die het nieuws in het oog houden, daar waar de bosbranden zijn.

Gelukkig hebben we hier zelf niet mee te maken gekregen en hebben we onze vakantie veilig kunnen beginnen.

Het is een waar paradijs, daar aan de Côte d’Azur! Palmbomen, helderblauw water, eilandjes, zeilbootjes, koraalriffen en prachtige vissen! Het voelt onwerkelijk, zoveel natuurlijke pracht en praal op één plek. Ik moet je niet vertellen dat ik als nature lover mijn ogen daar heb uitgekeken.

Overdag rustig genieten aan het strand naast de kliffen, iedere dag gaan uiteten en snorkelen in het helderblauwe water.

’s Nachts vallende sterren spotten aan de heldere, pikzwarte hemel met miljoenen lichtjes en wensen dat…

…dat ga ik je natuurlijk niet vertellen, kurieuzeneuzemosterdpot, dan komt mijn wens niet uit! Maar ik zal je laten weten wanneer ze ooit, misschien, uitkomt.

Volgende bestemming, thuiskomen aan de Ardêche, waar ze ons blijkbaar tóch niet verwacht hadden…

X,
Gussie

Ps: ik heb de zon niet zien zakken in de zee, daarvoor zitten we hier blijkbaar aan de verkeerde kant.

over mij

Hoi, ik ben Gussie, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en vol zit met verwondering over het leven.