10 000 levensdagen!

“Wanneer je 27 jaar, 4 maanden en 15 dagen oud bent, ben je exact 10 000 dagen oud”

Het was een doodnormale zaterdag. Ik was onderweg naar mijn werk in het Wijnegem Shopping Center ter vervanging van een zieke collega. Het zonnetje scheen in mijn ogen terwijl ik over de autostrade cruisete. Door de radio weerklonk “she’s after my paino” van 2 fabiola en Loredana. Ik werd er instant vrolijk van.

Goedgemutst parkeerde ik mijn auto op de dakparking en wandelde een stil en verlaten Shoppingcenter binnen. Het voelde raar en onwennig aan om er alleen rond te lopen. De muziek galmde door de gangen en het enige andere geluid dat ik kon horen, waren mijn eigen voetstappen. Het voelde zelfs apocalyptisch aan, maar dat kan ook aan mij en mijn netflix-verslaving liggen.

Toen ik eindelijk de winkel gevonden had, ik raak er nog steeds mijn weg kwijt, was mijn collega al aanwezig. Ze was druk in de weer met een cadeau voor haar vriend wiens verjaardag ze vergeten was. Oeps.

Gelukkig voor haar zagen we die dag weinig klanten en kon ze veel tijd steken in het uitwerken van haar last minute presentje. Ze had zo’n doosje besteld met meerdere doosjes in. Je kent dat wel, zo eentje waarvan, als je het deksel eraf neemt, de kanten uiteen vallen en er nog een doosje in blijkt te zitten. Dat dus. Ze vulde de zijkanten met mooie foto’s van hen tweetjes en wilde er ook enkele lieve quotes aan toevoegen.

Dat was mijn taak had ze beslist en ik vond het wel oké. Er kwam toch niemand winkelen en dan had ik ook wat te doen. Dus ik opende Pinterest, zocht ‘quotes love’ op en begon te scrollen. Op zoek naar geschikte quotes. Ik kwam er verschillende tegen die ik zelf wel leuk vond: ‘You are the best thing I never planned’ en ‘I am wearing the smile you gave me’.

En toen gebeurde het! Ik las opeens dit:’ Fun Fact: If you are 27 years, 4 months and 15 days a-old, you are exactly 10 000 days old’

Ik staarde even naar mijn scherm en probeerde het in mijn hoofd uit te tellen.

“WTF! Dat is vandaag!”

Blijkbaar had ik dat hardop gezegd, want mijn collega vroeg me opeens: “Wat is vandaag? Ook de verjaardag van je vriend vergeten?”

Enthousiast liet ik haar de post zien en herhaalde “Dat is vandaag!”

Dit kon geen toeval zijn. Ik ben namelijk een big believer in tekens en het lot en het universum enzo. Ik vind schoonheid en steun in de gedachte dat ik deel uitmaak van iets groters. Dat het universum mij helpt en stuurt in de richting die ik uit wil of uit zou moeten gaan. En hoe groot is de kans dat ik deze quote tegenkom op exact DIE dag.

Oké, misschien denkt jou kritische ziel nu dat het internet en die cookies en advertenties er voor iets achter zitten. Net hetzelfde als wanneer ik met vriendinnen praat over een bop it van vroeger en we de week erna allemaal advertenties krijgen op facebook over bop-it’s. Of wanneer je als vrouw net de 25 gepasseerd bent en er op youtube allemaal advertenties verschijnen over clearblue.

Maar toch, dit was anders. Dit was té toevallig. DIT was een teken.

Die zaterdagavond heb ik een coronafeestje gehouden met mijn vriend. Dit moést natuurlijk gevierd worden. En het was een zalige zaterdagavond, zoals ik in lange tijd geen meer heb gehad: muziek, dansen, wijntjes, lachen tot ik buikpijn heb, meezingen en de tekst helemaal verpesten en Dunkin’ donuts!

Maar op zondag begon ik te filosoferen en reflecteren. Mijn eerste 10 000 levensdagen zijn gepasseerd. Waar sta ik nu? Waar wil ik naartoe? Ben ik al waar ik wil geraken? Hoe geraak ik daar?

Ineens zat ik zo vol enthousiasme voor de komende
10 000 dagen! En ik heb er goesting in, zoooo ontzettend veel goesting!

Dank u, Pinterest, voor deze openbaring!

X.
Nienke

over mij

Hoi, ik ben Nienke, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en mijn leven zit vol plottwists die zelfs ik niet zie aankomen.

En ik denk dan vaak ‘ik kan nu toch niet de enige zijn?’