Koude handen, warm hart (deel 1)

“let’s get drunk and tell eachother everything we’re affraid to do sober”

Dat was ons motto van de dag. Met een wijngaard rosé in de aanslag en het huis voor ons alleen, hadden we een hoognodige quality-avond vrijgehouden voor elkaar.

Redelijk laat op de avond en na al minstens 2 flessen wijn ontdekken we dat het onverwachts ‘koekehard’ aan het sneeuwen was!
Als twee kleine kinderen zitten we verwonderd door de raam te kijken naar de neerdwarrelende sneeuw.
“gaan we sleeën?” vraagt hij opeens en ik beantwoord zijn vraag met een enthousiaste glimlach op mijn gezicht.

Vlakbij ons huis staat er een grote heuvel die ideaal is om met je slee vanaf te glijden. Dus zo gezegd, zo gedaan. We kleeden ons lekker warm aan en ik steek nog snel een fles jenever en wat pintjes in mijn ‘sjakos’.

Onderweg kraakt de sneeuw onder onze schoenen terwijl we onze sleetjes verder trekken. We beklimmen de besneeuwde heuvel met enige moeite, maar worden direct beloond door het prachtige uitzicht. Ik geniet met volle teugen van het besneeuwde landschap en de rust die het met zich meebrengt.

We komen bij de eerste helling aan. Een mooie, open plek om naar beneden te glijden met twee grote bomen onderaan die de finish kunnen voorstellen
Ik kruip vol goede moed en alcohol op mijn slee en tel zonder aarzelen af:
3
2
1
En daar ga ik, supersnel, sneller dan ik verwacht had, veel te snel!

Het kind in mij is gelukkig!

Tot ik die boom dichter en dichter zie komen. Ik panikeer, want hoe stuur je in godsnaam met zo’n slee?!

Ik knal nét niet frontaal op die boom, maar kan mezelf met mijn voet nog op het allerlaatste moment van de boom wegduwen en rol zijdelings verder de heuvel af door de sneeuw naar beneden.

Ik tol in mijn hoofd nog even verder nadat mijn lichaam al tot stilstand is gekomen.
Wanneer ook mijn hoofd terug helder lijkt sta ik op en ga op zoek naar mijn muts. Die ben ik tijdens de crash ergens kwijt geraakt onderweg. Ik vind mijn muts terug in de buurt van de boom, neem het touwtje van mijn slee vast en baan mezelf terug een weg naar boven waar mijn vriend me staat uit te lachen.
Meneer heeft blijkbaar alles gefilmd.

Wanneer het zijn beurt is, scheurt hij als een echte professionele sleeër naar beneden. Hij wijkt niet één keer van zijn koers af en raakt nog geen takje onderweg naar beneden. Niet eerlijk.

We gaan nog een aantal keren op en af de heuvel op verschillende plaatsen. Meestal lukt het goed, slechts een enkele keer kom ik vast te zitten in een struik of verlies ik controle en val ik van mij slee. Bij hem gaat alles perfect, gecoördineerd en vlotjes.

Na een uurtje sneeuwpret zetten we ons gezellig bovenaan de heuvel onder een boom. We roken een sigaretje en drinken een pintje.

Koud hebben we niet.

over mij

Hoi, ik ben Nienke, genietend van de fleur van mijn leven en inwoner van de prachtige Kempen. Al 6 jaar ben ik samen met de liefde van mijn leven en nagel aan mijn doodskist. Ik hou van mijn koppige husky en mijn favoriete kleur is blauw. Ik ben een curieuzeneus die alles wil weten en mijn leven zit vol plottwists die zelfs ik niet zie aankomen.

En ik denk dan vaak ‘ik kan nu toch niet de enige zijn?’